اسمان دل چرکین شده است
وابر ها اشک میریزند.
زمین شکسته شده است
ودرختان عریان شده اند.
پرستو ها خانه هایشان را رها کرده اند
وحیاط خانه را فرشی رنگین از برگها در بر گرفته.
اب حوض به مرداب فراموش شده می ماند،
سقف خانه چکه میکند ،
پله های چوبی شکسته است،
گرد خاکستری بر اهل خانه استر پوشانده،
گل های باغچه مرده اند،
خاک عطر نمناک خود را از یاد برده است،
دیوار ها یخ زده اند ،
وساعت بی ملاحظه وبا خیال راحت درخوا ب عمیق فرو رفته است .
ردپای تنهایی همه جای خانه را پر کرده است،
این خانه مدتهاست که روحش را کشته اند.
حتی افتاب هم نورش را ازین خانه دریغ کرده است.
ماه با بی رحمی خودش را پنهان میکندو
ستارگان هم چشمان خودرابر روی ان بسته اند.
میگویند روزی هر سوی این خانه شاد وروشن بود،
روح داشت ،صدای خنده هایش گوش فلک را کر میکرد ،
گل های باغچه اش بهشتی بودند ،
درختانش سبزو پر طروات واب حوضش زلال وشفاف بود ،
تا اینکه دست روزگار عاشقی را دچارش کرد.
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
