تا به من رسیدی مهرت تمام شد
و آبان را در آغوش کشیدی
این پسر سرد مغرور سرد را
منی که پر از مهر بودم و عاشقانه هایم را فقط
برای تو می سرودم.
مثل خودت از حوالی پاییز بودم
از جنس باران اما تو انگار از فصل زمستان آمده بودی
که با کلامت قندیل ببندی روی تک تک واژه های شعرم
و یخ بزند داغی حرم نفس هایم که محتاج به بودنت بود!
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
