خط پایانی این مرثیه
( در سوگ فاطمه زهرا ع)

چه کنم بعد تو این بی سروسامانی را
درد تنهایی و شب های پریشانی را

ماه من وقت غروب تو و اوضاع سکوت
سر کنم بی تو چسان عمر گران جانی را

هر سحر عطر تو از پنجره ها می پیچد
تا مصفا کند این خلسه ی یزدانی را

کاش میشد که به سبابه اسرار نشان
خود هویدا بکنی سلسله گردانی را

خطبه از نام فدک آوری و تازه کنی
بار دیگر به همه حیله سفیانی را

بنِشین تا خط پایانی این مرثیه تا
به تماشا بکشم واژه ی میدانی را

یکنفر پیش تو دستان مرا می بندد
تا به آتش بکشد مصرع پایانی را

♤♤♤
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)