امشب با شب های قبل،
عجیب فرق داشت...
دلم برای بودنت، تنگ شده بود!
برای آن روزهایی که با بوسه های پی در
پی، مرا شیفته ی خود میکردی...
شاعر می شدی تا با شعرهایت،
حال دل غمگینم را بهبود بخشی!
برای روزهایی که وقتی غم داشتم،
تو با آغوشت تمامِ غم هایم را به جان
میخریدی!
وقتی مرا به آغوش می کشیدی؛
گرمی نفس هایت، عطر تنت، حتی گوش دادن به صدای قلبت؛ مرا بیشتر از هر لحظه ای به آغوشت محتاج تر میکرد...
و رها کردن آغوشت،
حتی یک ثانیه برایم دشوار شده بود!
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
