چه خوب بود می آمدی
تا چهره ی رنگ پریده ی شعرهایم را می دیدی
که چگونه بدون نور نگاهت به کما رفته اند
و چگونه واژه ها
در گرداب غم گرفتار شده اند
چه خوب بود می آمدی
دست هایم با قلم آشتی می کردند
و حاصل عشقبازی شان
دل نوشته ای می شد در وصف چشم هایت
افسوس داشتنت آرزویی شد محال
اما ای کاش بودی
آخرین نفس های شعرهایم را می شنیدی
که چگونه در سکرات مرگ
تو را صدا می زدند
مجید رفیع زاد
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
