آدمی مگر چه می خواهد جز کمی توجه
جز کمی، کجایی نگرانت شدم؟ جز کمی دلواپسی از زبان دلدارش
آدمی مگر چه می خواهد در این وانفسای روزگار که دلگرم شود به ماندن، به یک نرفتن
دلگرم شود به زندگی کردن در این روزهای سرتاسر قندیل بسته
آدمی مگر چه می خواهد جز یک نگاه ساده که در آن فریاد بزند دوست داشته شدن را
و بعد جان بدهد برای یک عشق واقعی
آدمی مگر چه می خواهد جز کمی دلخوشی کنار معشوقش
خودمانیم ها امان از دستِ آدمی گاهی عجیب پر توقع میشود.
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
شیوا شیر محمدی (شعر،دلنوشته)