به شوق پرواز در چشمان خمار شب پیله کردم..
پیله ی پر از تنهایی من پر شد از بوسه های مهتاب...
امید در قلبم ستاره شد...
و از صبر، روحم به وسعت آرزوهایم تا دستان ماه قد کشید...
در دستان ماه ذوب شدم...
ستاره ها در قلبم به پرواز در آمدند...
سرشار شدم از حس پروانگی 🦋 و بی پروایی...
خسته اما به شوق رهایی پیله ی شب را کنار زدم...
و فارغ از تمام رنج ها روی شبنم گلی آرام گرفتم...
.
✍️عارفه عطائی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
نوشته های عارفه عطائی