( غمناله های بیصدا)
با نگاهت درگیرم و گرفتار تو میشوم و محتاج.!
سخنی گر به زبان آرم دانی که چه دل برده ایی به تاراج
ای گیسوی پریشان تو همچو دریای خروشان !!
دانی که چگونه غرق شدم درهیاهوی این شب مواج؟
یک عمر در مکتب عاشقی نشسته ایم و به جایی نرسیدیم...!
سالهاس بهر شفای دل هر سحرگاه می روم به معراج
ای که دل برده ایی و مارا محو نگاهت به خرامان کشته ایی..
ولّله که جز عشق نیاموختی از قصه حلاج ...!
یک بار دگر در دریای چشمان تو غرق گشته ام..
ای کاش روزی برسد به دریا برسانی کشتی به گِل نشسته را در میان امواج!!!
Sogol
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
