دردا به هدر دادیم این عمر جوانی را
ما خوش ندانستیم آن ذات گرامی را
نه غزل برای گفتن نه تاب سخن داریم
نه صدای گریه مانده به هوای آن بباربم
در میان گله ها گرگ شده مهمان سگ ها
ای عروس خون برقص در کنار مترسک ها
ای که با وجود داغت رقص تو تماشایی
قطعه قطعه کن مرا عشق خون هست و زیبایی
آمد آن طبیب دردم از لبش شد تر لبانم
فواره از دلم زد شعر از هو شد کلام ام
ای گرمی آغوشت از هر آفتابی خوش تر
تویی برای عاشق از هر جوابی خوش تر
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
