ماه و پلنگ

صدا کن مرا مهربان! با صدای قشنگت
به نجوای آهسته و لهجه شوخ و شنگت

بخندان به شیرین زبانی و سِحر کلامی
به تسخیر چشمان و ابروی زبر و زرنگت

بپیچان دمی غصه های دلم را به مهری
بگیران لبم را به نوشین لب های تنگت

بلغزان بر و دوش لبریز ناز و ادا را
بلرزان تنم را به آهنگ زیبای چنگت

بگیر از سرم خواب بیهوده خلسه ها را
ببر تا تماشای شب های ماه و پلنگت

به غارت ببر پایبند خودت کن از این پس
قدم تا قدم مرز جغرافی ام را به جنگت

دلی که به نقش خیال تو کلکی رقم زد
ندارد نشانی به جز جلوه آب و رنگت

به ساحل نشین بیم غمهای طوفان نباشد
سپارد اگر موج دریا سرش را به سنگت

♤♤♤
✍ علی معصومی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)