هیچ ِ هیچم
زرد زردم مثل برگی در خزان روزگار
سرد سردم چون تگرگ آباد بی مرز و حصار
گرچه میچرخم به دور خویشتن بی واهمه
هیچِ هیچم چون حبابی در هجوم آبشار
هر سحر پیغام شادی میدهد خورشید و من
گیج گیجم مثل اعدامی که پای چوب دار
بسکه با هر قاصدک همپای باران گشته ام
خیس خیسم مثل صحرائی که در فصل بهار
خانه اش آباد اگر یادی کند از ما بگو
دور دورم مثل نیشابور و شهر قندهار
فرصت کوتاه عمری را مجال چاره چیست؟
کوچ کوچم بر سر همدستی ایل و تبار
راهی اقلیم سرحدات دشت باورم
جور جورم با تماشائی ترین نقش و نگار
مانده ام در سایه سار سرو کوهی سال ها
سرخ سرخم مثل خونآبی که در قلب انار
♤♤♤
✍ علی معصومی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
