باران روز بی کسی! یعنی: سیامک
یک عمر با دلواپسی... یعنی: سیامک

هر آه سرد و دم به دم! یعنی: سیامک
اردیبهشت زرد غم! یعنی: سیامک

آواره ی اندوه ها! یعنی: سیامک
تنها رفیق کوه ها! یعنی: سیامک

شب گریه های بی صدا! یعنی: سیامک
افتادن بی دست و پا! یعنی: سیامک

پایان تلخ جست و جو! یعنی: سیامک
بغضی میان گفت و گو! یعنی: سیامک

پسکوچه های عمق شب! یعنی: سیامک
اشکی به رنگ سرخ لب! یعنی: سیامک

مصلوب زهر نیش ها! یعنی: سیامک
دلمرده ی تشویش ها! یعنی: سیامک

فرزند فقر و دردها! یعنی: سیامک
از کودکی چون مردها... یعنی: سیامک

یک گور از پروازها! یعنی: سیامک
دلتنگی سربازها! یعنی: سیامک

هر سمفونی مردگان! یعنی: سیامک
هر شاعر طرد و جوان! یعنی: سیامک

چون قصه ای بی سرزمین! یعنی: سیامک
غم از بدش تا بدترین! یعنی: سیامک

اسمم چه غمگین است مادر! نیست؟
آری...

ای کاش می شد که مرا دنیا نیاری...


◾شاعر: سیامک عشقعلی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
سیامک عشقعلی