تو مرا
چون غزل حافظ و سعدی هستی
ای تو خوشتر ز نسیم !
ای که چون سرو بلند بالایی
و چو مجنونِ دلِ لیلایی
کم کن این فاصله را
در شبم
نور بتاب !
ای تو ماهِ شب من
تو مرا زنده به عشقت گردان
تا شکوفا بشوم
همچو گل در گلزار
و بخندم دلشاد
که اگر هست به نوبت ره عشق
نوبتِ ماست دگر
پس بیا !
ای همه عشق !
بادصبا
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
