من به تنهایی بیرون می روم.
به تنهایی با خودم حرف زدم و به خودم دلداری داده ام.
به تنهایی مشکلاتمو هضم کرده ام.
من واسه خودم رفیق بودم، دشمن بودم.
به خودم خوبی کردم، بدی کردم ، خودم خودمو گم کردم، پیدا کردم!
من تنها حال خودمو خوب کردم توی روزایی که نیاز داشتم تا کسی کنارم باشه!
پس وقتی که عزیزی باید کنارم باشه نباشه و بره ، فقط باید با یه لبخند ازش تشکر کنم که باعث میشه قوی تر از قبل ادامه بدم...
بهزاد غدیری ، نویسنده و شاعر کاشانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
