شَب و بی داری، شانهٔ مردانه
عَشقِ دیروزم، تو نمی خواهی
مَن و جامم، مَستِ دیوانه
و شِعرِم را، تو نمی خوانی
شَدی بیگانه، که نمی فهمی
غَم و اسرار، از دِلِ دیوانه
تو نمی دانی، شِمع چرا می سوزد
و می میرد، پای پروانه
با محبَتِ هستی تو بیگانه
دَر جَهالَت، گَشتِه ای دردِآنه
کَسی با تو، مثلِ مَن دیگر نیست
به کَرِکس ها، می گویی پَروانه
با جُنونِ عِشقِ تو بَشَکستَم
تو پُر از اهریمَن و طوفانی
مَن آن قایِقِی که بَشَکستی
تو دَر دریایِ طوفانی
سر سجده یاد تو کردم
از خداوند رانده و منفورم
یا جهنم یا به نرسیدن
به تو در این جهان مامورم
شب تا سَحَر خواب ندارَم
تو چَه می دانی از جَهانِم
سَر بی کَسی بِسَلامَت
شادَم از دوریِ یارَم
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
خوش بین