ای خالق کون و مکان بنگر که جانم می رود
در هجر او ای مهربان ، تاب و توانم می رود

در آرزوی وصل با آن صاحب حسن و جمال
احساس زیبا و خوشم با دل سِتانم می رود

من تشنه ی دیدار یار ، او در پی آب روان
آن غنچهٔ شیرین زبان از گل سِتانم می رود

دردا که بی او خسته ام ، دل از همه بگسسته ام
می خواهمش از عمق جان ، با جسم و جانم می رود

ای وای از این دلواپسی مُردم دگر از بی کسی
بی روی آن ماه جهان ، روح و روانم می رود

دلدادهٔ رویش منم ، سرگشتهٔ کویش منم√
بی ماهِ رویَش ماهِ شب ، از آسمانم می رود √

لرزان شده زانوی من ، مهجورم از بار غمش
در زیر بار غصه اش ، گویی روانم می رود

باز آ که بی تو خسته ام بر عشق تو دل بسته ام
بی روی تو ای نازنین رنگ از لبانم می رود

خیری ندیدم از جهان ، از این جهان بی نشان
رفتم ولی دریای خون ، از دیده گانم می رود

بهزاد غدیری
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)