یک لحظه یادِ چیزی می افتم و بعد به همه چی می خندم.
حالا هم که دارم این نامه را برایت می نویسم یادِ خنده های مان در کافه ها و رستوران ها افتاده ام.
چه کیفیت نایابی داشتند آن لحظه ها.
می فهمی که…؟
هیچ وقت با هیچکس مثل تو صمیمی نمی شوم...
- روبر لاشنه
ZibaMatn.IR
