چونکه آتش بودی،
نه می سوزاندی ام و نه گرمم می کردی!
چونکه رودخانه شدی،
نه غرقم می کردی
و نه در میان امواج آغوشت، تکانم می دادی!
اکنون هم،
که طوفان سکوتت را
روزی ده بار بر پا می داری
نه دمی، در جوارم آرام می گیری
نه یک بار، فقط یک بار
مرا پا به پای خودت می بری!
شعر: رفیق صابر
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
