من ماسک نمی زنم
تظاهر نمی کنم به خوشبختی
زخم هایم ناسور
حرف هایم از جنس باروت !
من محکومم ،
فقط به جرم لطافت...
روی سخنم با تو نیست مردِ جانیِ تاریخ
غیرت به زبان و خنجر به دست
یا آن که آدم نشده هوای پرواز گرفت
حرفی ندارم با آن یکیتان نیز
که زنش باخون دل پخت و او با غرور فربه شد،
با مردی که صورت زنش با سیلی نه ، به تازیانه گل انداخت ...
یا آن که در تعفّن خماری، ناموسش را به حراج گذاشت...
اصلا روی سخنم با قوانین مردانه هم نیست
یا با قانون گذاران مرد...
حتی با مردان بی غیرت لاابالی نیز
حرفی ندارم من....
مرا چه به آن ها؟!
من شاعرم ، زنی قلم به دست ،
روی سخنم با مردان مرد این سرزمین است ،
شاید یکی چون صائب تبریزی
که غیرت را به مهر زراندود کرد
واین گونه تقدیم یار نمود :
خوب کردی که رخ از آینه پنهان کردی
هر پریشان نظری لایق دیدار تو نیست
نازی دلنوازی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
