اگر تو، درد عشقی، من عاشقی شیدایم اگر تو باده ی عشقی، من از ساغر نگاهت مست و رسوایم. ... اگر تو، گلی، من پروانه ام می نوشم شهد شیرین تو را، عشق و دلداریت را. ... اگر تو، باغ خشک و زردی، من باران اشک بر سرت می بارم،...
افکارم، مشوش و مضطرب اند! می بایست غروب گاهان، هر روز پیش از اذان مغرب یک به یک شان را در آغوش بگیرم و از روی آتش بپرانم... نسیمی می وزد و می گویدم: - چه می کنی؟! پاسخ می دهم: تشویش افکارم را از بین می برم... شعر: آویزان...
تو، می توانستی وطنم را مملو از آمدنت بکنی، اما دریغا که نکردی! تو، می توانستی بهشت را برایم به یک واقعیت مبدل سازی و جهنم را به یک وهم باطل، اما افسوس که نکردی! آه،،، تو قلب سرزمینم را مملو از غربت کردی و آغوش مرا، لبریز از تنهایی....
من چه می خواستم از تو، جز اندکی خیال و رویا و تابلوی ی نقاشی و تعدادی گل لبخند و چند پروانه، تا که بتوانند، پرواز را به من ارزانی دهند! شعر: آویزان نوری ترجمه: زانا کوردستانی
هیچ چیز او، شبیه به من نیست! چرا کە، او سخت تر از سنگ به سخن می آید از برای زدودن غبار نشسته بر رخسارم! اویی که محکم تر از سنگ خود را به من می کوبد برای شرح رویاهای تە نشین شده اش در ژرفابی راکد و اوهام شن...
اگر که مردم به یارم بگویید: خودش را برایت لوس کرده! به دخترانم بگویید: نگران نباشید! در حال چرتی زدن است! به برادرهایم بگویید: به سفر رفته است. به خواهرانم بگویید: رفته که آیینه ای تازه بخرد، تا که در آن، پیری و کهولت سن نمایان نشود! ولی، لطفن، هیچ...
برگرد! پیش از آنکه غروبی آکنده از غم، مرا در گلوی روز فرو کشد و جانم را به ورطه ی هلاکت بکشاند، روزها می گذرند و شنبه ها از دور و نزدیک نزد من می آیند و خطابم می کنند: تو که هنوز اینجایی! -- آری، من اینجایم! چشم انتظار،...
