متن بندی از یک چهارپاره

گفته بودی: «دوستت دارم.»

مهرِ دل، بر گفته‌ات بستم؛

نیستی دیگر چرا پیشم؟

من که گفتم: «با دلت هستم.»

ققنوسِ احساسم میانِ مهر، می‌سوزد

از بسترِ خاکسترش، رویای جان، جاری‌ست

دل‌لحظه‌های باورش، لبریزِ عشق‌ست‌و

در لحظه‌هایش، خیزشِ امواجِ سرشاری‌ست

سوی گندمزارِ عشقم می‌دوم
تا نسیمِ عاطفه، من را برَد
پیشِ یاری که: مرا دل می‌برَد
نازِ احساسِ دلم را، می‌خرَد

درکم کن و، ترکم نکن؛ یار؛
تر کم‌ نشد چشمم برایت!

بنگر چه سان با جان نشسته،
سرتاسرِ حسّم به پایت!