برشی از شعر
زیبا متن: مرجع متن های زیبا و جملات برشی از شعر
روی کدام شیب سُر خورده‌ام
که هیچ سُرسُره‌ای
مرگِ کودکی‌ام را
گردن نمی‌گیرد؟
کشیده‌ام کنار
از هر شیء که نامش آدم است...
بودن
عالمی دارد
نردبان بودن
عالمی دیگر.
نردبان شدم
که دیوارهای طرد به من تکیه دهند
از من بالا روند
و سایه‌ی سرخ‌ترین سیب تاریخ را
از گوشه‌ی ذهنم بربایند...
تا به خودت می‌آیی
گلادیاتوری هستی
که تنها تصویرِ مقابلش
شست‌های برگشته است
و مانند دیروز
امروز هم
تماشاگران آمفی تئاتر
برای کشته شدنت دست خواهند زد...
گفته بودی: «دوستت دارم.»
مهرِ دل، بر گفته‌ات بستم؛
نیستی دیگر چرا پیشم؟
من که گفتم: «با دلت هستم.»
یک ندا می‌شنوم، از نَفَسِ ربِّ جلیل
مگسل امّید، زِ لطفِ گُلِ رحمانیِ من
شمّه‌ای، عشق ببارد، به تپش‌های دلت
عاقبت، شاد شوی، از گُلِ یزدانیِ من
پلکی بزن فانوسِ دریایی !
آتش بکش کابوسِ قایق را
وقتی برای صیدِ ماهی نیست
گرداب! برگردان دقایق را...
گُلسَرَت
چنان عطررُباست
که آنثیا
گل‌های دامنش را
پرپر کرده
تو سکوت می‌کنی
و قدم‌هایت را
طوری بر زمین می‌نوازی
که ترپاندر
دنبال تعریف جدیدی از موسیقی است
درکم کن و، ترکم نکن؛ یار؛
تر کم نشد چشمم برایت!
بنگر چه سان با جان نشسته،
سرتاسرِ حسّم به پایت!
در آسمانی که نیست
قدم می‌زند
می‌اندیشد
و به ابر بودنش
جرقه جرقه می‌سوزد...
چشم به آیینه بدوزم که چه؟
جایِ تَرَک‌های تنم تَر شود؟
پیله‌تنیدن به تنم را نبین /
لحظه‌ی پروانه‌شدن مُثله‌ام
سهمِ من از بارشِ باران چه بود؟ /
کاسه‌ی سوراخ برایم چه داشت؟
تو جنگجوی تازه نفس من حریف خوب
من زورگوی قصه ام وتو ضعیف خوب
من مرد افتضاح خداوند در زمین
تو شاهکار خلقت و جنس لطیف خوب...
دیدمش، گفتم منم، نشناخت او...
(نیما یوشیج)
هر لبخندت ، با من گوید:
دل مده به دست غم ، در این عالم ؛
بنشین با عشق ،
تا گل روید ،
زین شب خزانی...
