بیو بیزار

دلخسته و بیمارم من بی تو نمی مانم
آغوش تو می خواهم دور از تو پریشانم

من شاعر چشمانت تو ساقی و مه پاره
از چشم تو می جوشد هر واژه ی اشعارم

من مست وصال تو ای دختر شهر آشوب
تو بوسه طلب کردی با بوسه ستان جانم

من...

بگو به غیرقلبم قلبت به کی دادی
که این اندازه ازیه مرد عاشق بیزاری
بگو تا قبل اینکه دل دیوونه نشده
فقط تومیدونی که دل دیوونه توه

من زخمی از دیروزم و بیزار از امروز
وز آن‌چه می‌نامند فردا، ناامیدم

هم از سکوت گریزان، هم از صدا بیزار
چنین چرا دلتنگم؟! چنین چرا بیزار

تمام خانه سکوت و تمام شهر صداست
از این سکوت گریزان، از آن صدا بیزار