هرگز تو را هرگز گناهت را نمیبخشم توبی وفا تر از همه بودی نفهمیدم لعنت به انها که وفا را یاد من دادند من هرچه دیدم از دل خوش باورم دیدم اعظم کلیابی بانوی کاشانی
ماعبور کردیم از انتظاراتمان از آرزوهامان واز آدمها؛ آدمها همان نالایقان بی انصافی که احساسات ناب ما را میان دیوارهای مهربانی دلمان دفن کردند که تاوان ِ این خوش باوری ها نتیجه اش شد کم اوردن خودمان جلوی خودمان! نمک نشناسانی که ماندن نمی دانستند ؛ اما آمدند تا در...
گاهی چشم ها راست نمی گوید نِگاه هایی که طعم گَس داردو هوس هایی که طعم لبخندو غلط کردن های بی جای عاشقی. دریای خوش باوری ها هیچ وقت ساحل ندارد و همچون سَراب صحرا تو را سمت جنون میبرد. بیهوده بود بی خوابیها وبه آتش کشیدن سیگارها برای ترک...
