متن رود کارون

بوده روزی، رودِ کارون، باصفا
منبعی بوده، برای کِشت‌ها

در کنارِ آن، تمدّن‌های ناب
پاگرفته، پُرتب و، پُرالتهاب

حیف حالا، گشته خشکیده، دهان
تشنگی دارد نهانش، بی‌گمان

رودخانه، تشنه است آبش دهید
چشمه‌ای، از جنسِ مهتابش دهید

خسته‌اند از تشنگی مردم کنون
آب را می‌خواهد احساسِ جنون

آبِ نابی که، زلال و، آبی است
حقّ خوزستان مگر بی‌تابی است

اهواز، شهری که خورشید را با نخل‌ها قسمت می‌کند و کارون، هر شب ستاره‌ها را در آغوشش می‌شمارد… بوی خاک باران‌خورده‌اش شعر می‌شود، گرمایش آغوش، و غروب‌هایش قصه‌ای که هرگز کهنه نمی‌شود. اینجا، نبض جنوب می‌تپد، اینجا، دل من خانه دارد
تاریخ انتشار
۱۳ اسفند۱۴۰۳

دلنوشته:کارون عزیزم
تو را دیگر چه شد کارون عزیزم!؟
هنوز اندوه زاینده رودمان از دل هایمان کوچ نکرده است ؛
هنوز غم دریاچه ی ارومیه بارش را نبسته؛ تورا چه شد کارون عزیزم!؟
آخ از درد دل که با گفتن تمام نمی شود...
نمی دانم، نمی دانم چرا خشکسالی به...