متن بی آبی

زمزمه، با زمزمِ جان می‌کنم؛
دردِ دل، با جامِ رضوان می‌کنم:
حقّ خوزستان مگر بی‌آبی است؟!
حقّ خوزستان زلالِ آبی است!

در جنوبِ کشورم بلوا به پاست
رودخانه، رفته وُ، ردّش به جاست

آب‌ها خشکیده‌اند از چشمه‌سار
مردم‌اند از دستِ بی‌آبی، نزار

رودخانه، تشنه است آبش دهید
چشمه‌ای، از جنسِ مهتابش دهید

خسته‌اند از تشنگی مردم کنون
آب را می‌خواهد احساسِ جنون

آبِ نابی که، زلال و، آبی است
حقّ خوزستان مگر بی‌تابی است

گل از بے آبے مے میرב
انساט از کم توجهی