متن حسرت گذشته

غمگین غمگینم
محتاج تسکینم
حس میکنم سنگی
گذاشتن رو سینم
میخوام به آینده
کمی خوش بین باشم
امّاچرافکرت
نمیره ازیادم
قلبم کنارِکی
عشقُ تجربه کرد
هرگز نفهمیدی
عشق یعنی چی نامرد
(آتیش قلبم رو
هِی شعله ور کردی
بازیچه کردن از
کِی شده سرگرمی 2 ) کورس
از فرط عاشقی...

سایه‌ام در حلقه‌ی زلف شبان افتاده است
عشق، چون مهتاب بر سقف جهان افتاده است

کوچه‌گردی‌های من در خواب شهر آرزو
با نگاهی خسته بر دیوار جان افتاده است

شاخه‌های استخوانم باد را باور نکرد
زخم‌هایم در مسیر بادبان افتاده است

در دل آیینه‌ها از خویش گم‌تر مانده‌ام
نور، در...

گاهی ،
نگاهم
ردِ
نگاهیست
که
نگاهی
نکرد
و
گذشت

این شهر من است و وجب به وجبش را دوست دارم. تپه ی پشتش، ایوان سرتاسری دور عمارت، دو جوی آب دو طرف خرند،آن دو تا درخت نارون دم باغ، نارنجستانش را که نارنجهایش را خودت با دست خودت کاشته ای، آن درخت "هفت نوبر" را که خودت هر سال...

گذشتم
و این یعنی تو دیگر در هیچ کجایِ زندگیَم قدم نمیزنی....

ای که هرگز نروی از یادم،
تو مرا نیز به خاطر داری؟

خدانگهدار :
عشق نباید باقلبم
اینجوری تامی کردی
یه دنیاغم ودردُ
تو قلبم جامی کردی
مَنی که تنهاازتو
تو قصّه هاشنیدم
فقط خداشاهده
چه دردایی کشیدم
شاهده که چن ساله
گرفتار تو شدم
حالَم بَدِه ، خسته ام
هِی می ریزم تو خودم
آرزومه دوباره
برگردم به گذشته
وای همون...

افتاد مسیرت به ره دل ، اما به دلم نیست توانی
یک عمر همه را صرف تو کردم شعر و غزل و شوق جوانی…

غرق تنهایی خود بودم که.،
که نگاهم افتاد.
به همان چادر مشکی.
به همان صورت زیبا.
به همان قامت رعنا.
که از ان دور دلم را لرزاند.
تپش قلب من انگار به هزاران برسید.
سخت تر شد نفسهام لرزه به دستان برسید.
اندکی نزدیک شد.
چقدر مثل تو بود.
ولی...

در زیر آوار خاطراتت،
چه جانها که نداده ام من.

دل که بی تو دل نیست،
ویرانه ایست پر از خاطرات تو.

فردا دیر است
امروزت را همین امروز، زندگی کن ، همین امروز لذتش را ببر، و همین امروز برای آرزوهایت تلاش کن
حسرت یعنی در گذشته جا مانده‌ای، و نگرانی یعنی اسیر آینده‌ای شده‌ای که هنوز نرسیده و اتفاقاتی که هنوز نیفتاده!
آینده‌ای که شاید نرسد
و اتفاقاتی که شاید...

امشبم مثل خیلی شبا
نگام خیره‌ست به سقف
ذهنم یه‌سره داره صدا پخش می‌کنه
نه آهنگه، نه حرفای بقیه
فقط خودمم
با خودم.
هی سوال، هی تصویر
هی «چی می‌شد اگه...»
نه خستم، نه بیدار
یه جایی بین بودن و نبودنم
که هیچ‌جوره آروم نمی‌گیره.
‌‌
تو روز،
قشنگ قانعش...

بعضی از آدمها همیشه ماندگارند؛ نه پیشِ روی چشم‌ها، که درون اتاقک کوچک قلبت.
بعضی از آدمها آنقدر در یادت ماندگار می‌شوند که در نبودشان هم برایشان بهترین آرزوها را داری...
هر روز صبح دوست داشتنشان را بغل میگیری، جای پای خاطره‌هایشان را میبوسی و دلتنگ تر از هر زمان...

هنوزم خاطرات آن سیه چشمان تو،
در خاطرم هست.

جغرافیای تنهاییم را دوست می دارم
دست تبانی میدهد با تاریخ دوران باتو بودن

چگونه بگذرم ازتو
تمام شیفتگی هایم درتو خلاصه شده است
تو به مانند گسلی هستی بر خانه قلبم

می گویند :انسان پناه انسان است
ولی بعد از تو
هیچ انسانی نتوانست پناه من باشد

میخوام اون زندگی که حقّمه داشته باشم
من بهترین سالهای عمرمو از دست دادم
یه نگاه به دور و اطراف من بنداز
ببین من چی دارم؟
اینه سهمِ من از زندگی؟

ما همانیم که تو پنداشتی
و تو آن نیستی که خانه دل ارزانیت داشتیم

عمرمان بیهوده بگذشت و نفهمیدیم چرا
آنکه برده قلب ما، اصلا چرا قسمت نشد.

تمام آن روزهای زیبا
که از آمدن‌شان مطمئن بودیم
حتی یک‌ بار ‌هم به سراغ ما نیامدند

بوده روزی، رودِ کارون، باصفا
منبعی بوده، برای کِشت‌ها

در کنارِ آن، تمدّن‌های ناب
پاگرفته، پُرتب و، پُرالتهاب

حیف حالا، گشته خشکیده، دهان
تشنگی دارد نهانش، بی‌گمان

هماره در دهلیز قلبم
و بطن وجودم
تو را می‌جویم!

همیشه سراب دلم
برای دریای محبّتت
سینه می‌گشاید!

آه
از آن لحظه‌های بی‌گناه
که لجاجتمان
زندگی را از ما گرفت!