متن جنوب ایران

در سینه‌ی خاک
نامی‌ست،
که با موج و مه
تنیده‌ست به جانِ دریا
خلیجِ فارس.

نه باد،
نه تندبادِ دروغ
نمی‌تواند
این نامِ روشن را
از صخره‌ها
بزداید.

خلیج،
زخم‌خورده،
اما استوار
در دلِ نقشه‌ها
و در لبخندِ مادرانِ جنوب
جاودانه مانده‌ست.

اهواز، شهری که خورشید را با نخل‌ها قسمت می‌کند و کارون، هر شب ستاره‌ها را در آغوشش می‌شمارد… بوی خاک باران‌خورده‌اش شعر می‌شود، گرمایش آغوش، و غروب‌هایش قصه‌ای که هرگز کهنه نمی‌شود. اینجا، نبض جنوب می‌تپد، اینجا، دل من خانه دارد
تاریخ انتشار
۱۳ اسفند۱۴۰۳