شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
تشنه یک لحظه دیدار تواَم حال مرا روزه داری لحظه افطار می فهمد فقط حرف بسیار است اما هیچکس همدرد نیست جای خالی تو را سیگار می فهمد فقط ...
ماه عبادتست و من، با لب روزه دار از اینقول و غزل نوشتنم، بیم گناه کردن است........
جمعه روزه دار بی تو بودن است خبری از نفسهای تو نیست ....؟!!!...
مرا کُشتند و تن کردند رختِ سوگ ، یارانم!برایم مضحک است آه و فغانِ سوگوارانمقطاری کهنه ام ، اما چه جای شِکوِه از مردم؟شکسته شیشه ام را سنگ ِلطفِ همقطارانم!تورا با دیگران می بینم و در صبر می سوزمکی ام من؟ روزه داری در میان روزه خوارانمبه تو اصلا نمی آیم ، به تو ای خوبی مطلقکنار ِتو چنان عکس رضاخان در جمارانم!تو هم نه، دیگری با چشم مستش می کشد ماراامید زنده ماندن نیست ، شمعی زیر بارانم...
بازآ که در فراق توچشم امیدوار... چون گوش روزه دار "بر الله اکبر است...!"...
بازآ که در فراق تو چشم امیدوارچون گوش روزه دار بر الله و اکبر است...
امام صادق-ع:خواب روزه دار عبادت،خاموشی او تسبیح،عمل وی پذیرفته شدهو دعای او مستجاب است.”...
