شعر دفاع مقدس

به خطِّ ساده ی باران به نام خاک و خدا
و شب به شانه کشیدی سپاهِ عشق و نوا

گلوله‌ها که شکفتند بر اسارتِ دشت
تو مُهر روشنی انداختی به متنِ هوا

چقدر دردِ شقایق به چشم‌ها پاشید
که خون به رنگِ غروب آرمید بی‌ فردا

به غربتِ شطِ اروند،...

بر شانه هایِ شهر دیدم پیکرت را
با گریه بوسیدم تمام باورت را

بی خواب بودی از صدای تیر و آژیر
حالا خدا دارد به دامانش سرت را

باور نمی کردم بمانی پای حرفت
تا اینکه دیدم اشک های مادرت را…

زیباتری در عکس های جنگ! آقا
دشت شقایق کرده...