مرا مادرانه تر به آغوش بکش! درد درد درد می چکد از تمام وجودم... لب هایم را دوخته اند اما سکوتم... سکوتم را نوازش کن! با سکوتم حرف بزن! سکوتم را گوش کن! و بعد؛ بگذار بخوابم... هزار سال دیگر بیدارم کن خواب مرحم است ولی برای دردهای عمیق شاید...
نه! این بهار هم آبستن هیچ لبخندی نبود! قبل از اینکه دست هایم در آغوشم یخ بزند، مرا دوست بدار! شاید شکفتم! ▫️سیامک عشقعلی
مرا به سرو تشبیه نکن! وقتی دهانم بوی گل های یاس می دهد در پاییز! من رود نیستم! آسمان هم نبود م! من سرگردان ترین واژه ام؛ در کتابی که هیچ کس آن را نخوانده! ▫️سیامک عشقعلی
