وعده باران ندهید شانه را زیر خم زلف پریشان ندهید ناله در نای دلآشوب نیستان ندهید دود آهی که به آتش بکشد عالم را به تماشاکده ی گردش دوران ندهید حکمتی بوده اگر ساکن دنیا شده ایم بیش از این دلهره لحظه تاوان ندهید با شمایم که به شومینه هم...
به آتش گفت : نسوز تا کمی آرام بگیری آتش گفت : آنگاه تو شبهایت را چگونه گرم خواهی کرد؟ و از آن پس نیز ، اندوه شومینه عشق را روشن نگاه داشت... جلال پراذران
اگر من درختم پس روزی به زمین می افتم از من پایه نسازید مرا در شومینه نیندازید از من پلی بسازید بر بستر رودی دری یا چارچوبی جایی که دو نفر به یکدیگر میرسند و عشق می بازند
مانند هیزم‌های مصنوعیّ شومینه می‌سوزم و پایان ندارم، درد یعنی که...
من تو را مثلِ آخرین روزِ هفته مثلِ پنج دقیقه خوابِ بیشتر مثلِ یک صبحانه یِ دورهمی مثلِ بویِ سنگکِ داغ، دوست دارم من تو را مثلِ یک چایِ دبش و گرم مثلِ یک صندلی کنارِ شومینه مثلِ یک کلبه یِ چوبی در دلِ جنگل، دوست می‌دارم من تو را...
