متن پل

تکان می خورد /
امّا ما /
تکانی نمی خوریم /
شاید این پُل /
واقعاً مرده است! /
«آرمان پرناک»

من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن
از تو میخواهم از این هم با تو تنهاتر شدن
از تو میخواهم خودت را مثل باران از بهار
از تو میخواهم قرار روز های بی قرار...

_برشی از ترانه

کدام پل

در کجای جهان

شکسته است

که هیچکس به خانه اش نمی رسد

هر کجا مرز کشیدند، شما پُل بزنید

ما خستہ ایم...
اما چاره اے جز ساختن و تحمل داریم؟
ما پل هاے پشت سرمان خراب شده است...
اما چاره اے جز نادیده گرفتنشان و ساختن پل هاے جدید داریم؟
ما کم آورده ایم...
اما چاره اے جز سکوت داریم؟
آیا دنیا بخاطر تمام این سختی ها قرار است...

آدما عوض نمیشن
خرشون از پل میگذره..

اگر من درختم
پس روزی به زمین می افتم
از من پایه نسازید
مرا در شومینه نیندازید
از من پلی بسازید بر بستر رودی
دری یا چارچوبی
جایی که دو نفر به یکدیگر میرسند
و عشق می بازند

می شکنم پل ها رو پشتم
تا نترسم
برنگردم
هیچ جا دنبالم نگردین
من یه درد دوره گردم

برای دیدنم پلی بگذار
شاید فردا برگشتی

گاهی خراب کردن پل ها چیز بدی نیست.
چون باعث میشه نتونی به جایی برگردی
که از همون اول هم نبایدقدم میگذاشتی .
.

دختران شهر

به روستا فکر می کنند

دختران روستا

در آرزوی شهر می میرند

مردان کوچک

به آسایش مردان بزرگ فکر می کنند

مردان بزرگ

در آرزوی آرامش مردان کوچک

می میرند

کدام پل

در کجای جهان

شکسته است

که هیچکس به خانه اش نمی رسد!

نگاهت
پلی از مخمل را ماند
دیرگاهی ست که‌من
شبها
درتنهائی خود
درفکراین پل هستم
که روزی آوار نشود.

پل‌ شدم‌
که‌ از تو‌ بگذرم‌
رفتی‌
اما نه‌ از‌ رو!

پُلی که بسته شود دیگر به پُل بودن ِ خویش پایان نمی تواند داد٬ مگر این که فرو ریزد.

برای خواب معصومانه ی عشق
کمک کن بستری از گل بسازیم
برای کوچ شب هنگام وحشت
کمک کن با تن هم پل بسازیم