مثل مرجانم که پس از داش آکُل لای مشروب و شعر میشکنم! که من از بچگی مرض دارم جای زخمهای کهنه را بکنم! که دچارم به مرگ تدریجی, بیست نخ توی روز شوخی نیست طی ده سال بعد تو دائم بوی سیگار میدهد دهنم! طول و عرضی به وسعت دنیام,...
شبم یعنی نبودت تا توانِ بی نهایت و من منهای بودن در تمامِ لحظه هایت
