شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
او ز ما فارغ و ما طالب او در همه حال...
چقدر غمگینی تودرست مثل زنی که درد، آبستن استو اشکفارغ می شود...
مرا دو چشم به راه و دو گوش بر پیغامتو فارغی و به اَفسوس می‌رود ایام ......
فارغ ز بهشت و دوزَخ ای دل خوش باشبا درد و غَمش که یار دیرینهٔ ماست ......
به سودای تو مشغولم ز غوغای جهان فارغ...
این روزا عمر عاشقی دوروزهایشالا پیر عاشقی بسوزهبلا به دور از این دلای عاشقکه جمعه عاشقند و شنبه فارغ!گذاشته روی میز من، یه پوشهکه اسم عشق‌های بنده توشهزری، پری،سکینه، زهره، ساراوجیهه و ملیحه و ثریانگین و نازی و شهین و نسرینمهین و مهری و پرند و پروینچهارده فرشته و سه اختردو لیلی و سه اشرف و دو آذرسفید و سبزه، گندمی و زاغیبلوند و قهوه‌ای و پرکلاغیهزار خانمند توی این لیستبا عده‌ای که اسم‌شون یادم نیست...
