متن محزون

چه کسی می داند
غم شده
بر دلم آوار
ولی می خندم
خانه دلگیر و خیالت
شده با واژه ی شعرم همراه
و چه محزون نگهم در پی تو
می نشیند به تماشای غروب
غرقِ احساس تو را خواستنم
در سکوتی پر دلتنگی محض
چه کسی می داند...

بادصبا

تویی آن مهرِ محزون، لیک مَه روی...💛

من و تو در پهنه زمین

دلخون ترین شقایقیم

ما هر دو در سینه زمان

محزون ترین دقایقیم

آسمان که ابری میشود
حتما دل آدمی گرفته است
خورشید شرمنده میشود و
پشت ابر پنهان میشود!
فرشته ها اشک میریزند
مردم به آن باران میگویند!
میبینی؟! اهل آسمان همه برای این دل گرفته محزون اند!
امان از اهل زمین
که هیچ کس کک اش هم نمیگزد!
آدم ها دچار...