شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
همه چیزواقعی بودحتی موشک کاغذیحتی تخته سیاهکه پیشانی ما بود وکلاس درساتاقِ تانکی سوخته...ما الفبای واقعی زندگی رابا خونمان یاد گرفتیم!«آرمان پرناک»...
خدای بزرگدر خاورمیانهبا این همه موشک در آسمانو این همه صدای انفجاربا این همه پارازیت و ارتعاشبا این همه صدای گریه و انتحاربا این آسمان مشکوک به انهدامآیا دعاهای ما به گوش تو می‌رسد؟...
چشم فرو بستیمقایم شدموشکبازی بازی جان باختیم...
