شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
چون چهرهٔ صبح، شادمان باش تا چند ملول مینشینی...
زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش نیست امید که همواره نفس بر گردد...
به مناسبت سالگرد درگذشت « پروین اعتصامی » ( زاده ۱۲۸۵ تبریز - درگذشت ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ تهران ) او از کودکی، فارسی،انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان زمان زیر نظر پدر و استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدر وی یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان معاصر بود که در شکل گیری زندگی هنری پروین و کشف استعداد و گرایش وی به سرودن شعر نقش مهمی داشت. او در ۲۸ سالگی ازدواج کرد اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، از او جدا شد و بعد ...
ما را زمانه رنجکش و تیره روز کردخرم کسیکه همچو تواش طالعی نکوست...
ز غم مباش غمین و مشو ز شادی شاد که شادی و غم گیتی نمیکنند دوام...
آن کیمیا که میطلبی، یارِ یکدل استدردا که هیچگه نتوان یافت، آرزوست...
آنچه روزی در تنم، دل داشت نام بسکه سختی دید، امروز آهن است...
بترس ز آه ستمدیدگان، که در دل شب نشسته اند که نفرین بپادشاه کنند...
یه روز یک ترکه...یک روز یک تُرکه .ستار خان..باقر خان میشهیک روز یک تُرکه موسس اولین مدرسه کر و لال ها در ایران میشه ( جبار باغچه بان ).یک روز یک تُرکه پدر علم نوین ایران.میشه ( مهندس عالی تسب ).یک روز یک تُرکه شاعر پر آوازه معاصر دنیا میشه ( استاد شهریار و پروین اعتصامی )یک روز یک ترکه مشهورترین نویسنده میشه ( صمد بهرنگی )یک روز یه تُرکه باعث میشه ورزش ایران و آسیا رو به اسم او صدا بزنند (علی دائی )یک روز یک تُرکه نابغه والیبال جه...
از مِهرِ دوستانِ ریاکار خوش تر استدُشنامِ دشمنی که چو آئینه راستگوست...
از نظر پنهانی ،از دل نیستی ......
هر گه که ابر دیدم و باران، دلم تپید......
ای زورمند ،روز ضعیفان سیه مکنخونابه میچکد همی از دست انتقام...
۱۵ فروردین سالروز درگذشت پروین اعتصامی( زاده ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ تبریز – درگذشته ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ تهران ) شاعر رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی، «مشهورترین شاعر زن ایران» است.او از کودکی، فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان زمان زیر نظر پدر و استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدر وی یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان معاصر بود که در شکل گیری زندگی هنری پروین و کشف استعداد و گرایش وی به سرودن ش...
ز غم مباش غمین و مشو ز شادی شادکه شادی و غمِ گیتی نمیکنند دوام ......
خرم آن کس که در این محنت‌گاه خاطری را سبب تسکین است...
آنچه روزی در تنم / دل داشت نامبس که سختی دید / امروز آهن است...
شنیدستم که وقت برگریزانشد از باد خزان، برگی گریزانمیان شاخه‌ها خود را نهان داشترخ از تقدیر، پنهان چون توان داشت...
ای شده شٖیفتهٔ گیتی و دورانشدهر دریاست بیندیش ز طوفانشنفس دیویست فریبنده از او بگریزسر بتدبیر بپیچ از خط فرمانش...
