یکشنبه , ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
امام علی(ع): خرد، توانمندى است و میوه آن شادى...
دوست هر کسی، عقل اوست و دشمن هر کس نادانى اوست...
ما باید بدانیم ما خواهیم دانست...
مجادله، بذرِ شرّ است...
داروی شفابخش روح آدمی، فلسفه است....
بانک‌ها از ارتش آماده به جنگ، خطرناک‌ترند....
لذت نگریستن و درک طبیعت برترین نعمت است....
من دوست دارم فقیر زندگی کنم...ولی با پول فراوان....
ذهنم زمستانی است اما در قلبم بهاری ابدی جاری است....
ارزش یک اندیشه به خلوص نیت گوینده آن بستگی ندارد....
تمام عمر، صرف عبور از گذرگاه جوانی می‌گردد....
تصمیم هایی وجود دارد که هیچ کس نباید ناگزیر به گرفتن شان شود....
آدم باید اول انسان باشد بعد دکتر....
درنگ، بهترین درمان خشم است....
میان آدمیان چیزی نیست، جز دیوارهایی که خود ساخته اند....
هیچ آدمی آنقدر خوش حافظه نیست که دروغ گوی موفقی باشد....
ضعیف هرگز نمی‌تواند ببخشد. بخشش ویژگی نیرومند است....
عشق و اشتیاق، بال‌های پرنده بلندپرواز خلاقیت است....
برای شاد کردن دنیا مهمترین چیزِ مورد نیاز هوشمندی است....
هیچ گل سرخی بی خار نیست، ولی خارهای بی‌گل فراوانند....
ای کاش عظمت در نگاه تو باشد نه در آن چیزی که بدان می نگری...
در انحطاط کنونی جامعه، هرکدام از ما سهم به سزائی دارد....
عوام، ثروتمندان را محترم می‌دارند و خواص، دانشمندان را...
پاییز بهار دیگری است که در آن هر برگ یک گل است....
پیروزی هزار پدر دارد، اما شکست یتیم است....
3 ساعت زودتر بهتر از دقیقه ای دیرتر است....
دوست واقعی از روبرو به تو خنجر می زند....
آخرین پاداشِ مُرده، این است که دیگر نمی میرد....
کسانی به خرد دست یافته‌اند که گمان نمی‌برده‌اند دارای آن هستند....
ناخودآگاه هریک از ما به نامیرایی خود یقین دارد....
باورها دشمنان خطرناک تری از دروغ، برای حقیقت هستند....
نگذارید بچه ها گریه کنند، زیرا باران هم غنچه را تباه می کند....
پس آیا آدم می‌تواند وجودش را توجیه کند؟...
حقیقت وهمی است که بدون آن یک گونه خاص قادر به زنده ماندن نیست....
هیچ چیزی چندش آور تر از احترامی که از ترس نشات گرفته، نیست....
شکست هائی هست که بیش از پیروزی، ظفربخش است....
یک موجود هرگز نمی‌تواند وجود موجودی دیگر را توجیه کند....
هیچ چیز محترم تر از یک قلب شاکر و سپاسگزار نیست....
عشق بلایی است که همه خواستارش هستند....
همه‌جا شادمانی قشر نازکی است که روی رنج و بیچارگی کشیده‌اند....
دکتر، چه کسی این همه را به تو آموخت؟ بی درنگ پاسخ آمد: رنج...
یک انسان معمولی، کالای تولیدی کارخانه طبیعت است....
نشانه هوشمندی، سواد نیست؛ بلکه تخیل است....
هیچگاه مانع دشمنت نشو هنگامی که اشتباهی مرتکب می شود....
من اشخاص زنده را آنهائی می‌دانم که مبارزه می‌کنند، بی‌مبارزه، زندگی مرگ است....
در هر دهکده‌ای مشعلی است: معلم، که نور می‌فشاند؛ و کاهنی است که فرو می‌کُشد....
جهالت بیش از دانایی احساس امنیت ایجاد می‌کند....
کسی که از اندک خویش خوشنود نباشد هیج چیز خوشنودش نخواهد کرد....
عشق وسیله‌ای است که تمام دردسرهای کوچک را به یک دردسر بزرگ تبدیل می‌کند....
آموزش چیزی است که بعد از فراموش کردن چیزهایی که در مدرسه آموخته اید باقی می ماند....
