متن کوتاه زیبا کرباسی

آه، ای پر طاووس!رنگینه ی شگرف!
از من فاصله بگیر
که آهم سیاه می کند، سیاه!

رگبار ناسزاهای تو و رمیدن آهوی تشنه کام عشق
آه،چه سوت و کور است
برکه ی دلم!

چراغ خانه را روشن کن
بگذار دنیا
روشن شود
بیرون خانه
هیچ نیست
جز فریب

لحظه ها آب می شوند
همچون رد پای تو
بر برفهای کوچه ی ما

ماه را ببین
که بوسه ی خدا را می ماند
بر پیشانی بلند آسمان!
و ببین شعرم را
که قد می کشد
تا بوسه ای گذارد
بر گونه ی تو!