پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
و من برای همه ی قاب های خالی شهرعکس دونفره مان راآرزو می کنم....
چه حسرت ها که جایش در دل ماست تو رفتی،قاب عکست مانده اینجا...
بوسه بر عکست زنم ترسم که قابش بشکندقاب عکس توست اما شیشه عمر من است......
می‌نشینی در سکوتِ قاب عکس روی میزمرگِ هر روز اسیرت را تماشا می‌کنی......
