شنبه , ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
تا من بودم نیامدی، افسوس!وانگه که تو آمدی، نبودم من...
نیامدی...زمستان شد!زمستان ماند!نبودنت طولانی ترین فصل است...
خیال دیدنت چه دلپذیربود...جوانی ام در این امید پیر شد!نیامدی و دیر شد......
پاییز هم گذشت و به جز حسرتش نماند مثل خودت که رفتی و دیگر نیامدی...
هوای آمدنت دیشبم به سر میزدنیامدی که ببینی دلم چه پر می‌زد...
