متن نیامدی

به وسوسه ی دیدار
پنجره را به دیوار اطاقم نقاشی کردم....
آنقدر صبر کردم
تا قامت دیوارم تَرک خورد...
دلِ پنجره به آرزو شکست.
اطاقم کور شد و
تو نیامدی.

✍️ آدل آبادانی

زمستان شد و تو نیامدی و خاطراتت در ذهن یخ بستند....

نیامدی که ببینم بیا وچشمم و بند
که آرزوم همین است ، تو ام ببندی چشم .
حجت اله حبیبی

نیامدی که ببینم ، بیا و چشمم بند
که آرزوی من این است ، کنار تو بمیرم .حجت اله حبیبی

مرثیه آرزو

ای عشقِ بی بهانه به کارم نیامدی
حتی به خاطری که ندارم نیامدی

حالا که از هوای تو و برکت جنون
آواره ای به شهر و دیارم نیامدی

گفتیکه میرسی سر قولیکه داده ای
دیدی به درد و غصه دچارم نیامدی

با روزگار خسته و دلتنگی و قفس...

آنقدر نیامدی
که از پاییز هم برگی نماند
حالا این من هستم
که زیرِ پاهای خودم
خیابان به خیابان
خُرد می شوم

تا من بودم نیامدی، افسوس!
وانگه که تو آمدی، نبودم من

قهوه که هیچ...
زندگی از دهان افتاد و سرد شد...
نیامدی...!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

من امروز در انتظارت
غم انگیزترین و کوتاه ترین
شعر دلتنگی را گفتم:
"مردم ز غمت، نیامدی تو"

گفتی با اردیبهشت می آیم

اردیبهشت گذشت بهار هم گذشت،

تو نیامدی

گفتی تابستان، تابستان هم گذشت نیامدی

گفتی پاییز، میایم، میایم تا پیاده روهای ولیعصر را عاشقانه قدم بزنیم

زیر نم نم باران پاییزی

پاییز گذشت تو نیامدی،

دیگر به من وعده ی زمستان را نده بیا، بی هوا...

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن ؛ تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم نه؛ ولی
برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام...

نیامدی...
زمستان شد!
زمستان ماند!
نبودنت طولانی ترین فصل است

خیال دیدنت چه دلپذیربود...
جوانی ام در این امید پیر شد!
نیامدی و دیر شد...

پاییز هم گذشت و به جز حسرتش نماند
مثل خودت که رفتی و دیگر نیامدی

هوای آمدنت دیشبم به سر می‌زد
نیامدی که ببینی دلم چه پر می‌زد