یادتو در قلب من همواره غوغا میکند دیدنت دنیای سردم را چه زیبا می کند هرچه میخواهم دل خود را به دریاها زنم راه خود را سوی چشمان تو پیدامیکند تا تو مجنونی و شعر عاشقی سرمیدهی مهرتو قلب مرا عاشق چو لیلا میکند هرچه میگویم به دل بایدفراموشش کنی...
من درین ظلمت شب ماه تورا میجویم بر لب پنجره ام یاد تورا میبویم
از شوق آمدن به جهان تو بازهم در آرزوی چیدن یک خوشه گندمم رد تبر نشسته به جانم ولی هنوز گل می دهم به یادتو با اینکه هیزمم این چندمین شب است که آواره ی توام؟ این چندمین شب است که در خانه ام گمم؟
