آتشی افتاده در جانَم زِ هُرمِ بوسه اَت چون شدم صیدِ کلامَت، طعمه ای در خَلسه اَت کوچه و یادِ تو هر شب؛ غرقه اَم در پَرسه اَت
دستی بر رویِ سَرِ بی کسیِ کوچه بکش پنجره؛ تابِ نگاهش شده بی تاب، بیا.
