متن آلودگی

(فصل زباله)


در قابِ سردِ پنجره، شهری تفاله است
این قصه، غصه ی غمِ پنجاه ساله است

هر برگِ زرد، رزقِ کلاغی گرسنه شد
جنگل، هجومِ ارّه و فصلِ زباله است

در جیب‌های خالیِ این دردِ بی‌چراغ
خورشید، نقشه ی تهِ بشقاب خاله است

فنجانِ قهوه در کفِ کافه کلافه...

آسمانِ تهران
برای پنجره‌ها
بیش از حد
کسل‌کننده است
همین است که هر صبح
پرده را نمی‌کشند
و با چشمانی باز
ادامه‌ی خوابِ آفتاب و باران را می‌بینند...

تو جنگجوی تازه نفس من حریف خوب
من زورگوی قصه ام وتو ضعیف خوب
من مرد افتضاح خداوند در زمین
تو شاهکارخلقت وجنس لطیف خوب
من گرچه باشکوه ولی باشکوه بد
توگرچه ناشریف ولی ناشریف خوب
توحرف های خوب ولی با زبان تلخ
من شعر های تلخ ولی با ردیف...

برف نو، برف نو، سلام، سلام
بنشین، خوش نشسته ای بر بام

پاکی آوردی ای امید سپید
همه آلودگی ست این ایام