از گوشه آن روسری سرخت گاهی نگاهم کن، انارها وقتی میترکند دلبرانه ترند...
چشمانت قاصد رازهای مگو و آن لبخند،حاصل دوستت دارم گفتنهای بسیارم چه کسی میداند عمق این احساس را؟ جز آنکه صدایت کنم به زبان و تو با نگاهت بگوئی جان! گوئی در مسلخ عاشقان زبان ،دروغ است و نگاه ،صادقترین پیامبر ،…. احسان سروری
چون چشم به طنازی میگشائی رازهای دلم برملا میشود، چیزهائی مثل اینکه چقدر تو را دوست دارم...
پائیز که از راه میرسید دربدری سراغ دل آدمهارا میگرفت هر کس بدنبال آسمانی بود که از او باران ببارد یا خیابانی با درختان قدیمی و پر برگ؛ اصلا پائیز که از راه میرسید ادمها دوست داشتند عاشق شوند و سراغ دلتنگیهایشان را از برگها بگیرند قدم بزنند، باران بیاید...
پائیز را دوست دارم به خلصه های گاه و بیگاهش وقتی که برگ میبارد از آسمان بر سفره ای که میهمانش دلهای عاشقان است، زمستان را دوست دارم به هوای هیزم چشمانت، وقتی که زخم هیچ سرمایی حریف آتش بجا مانده از نگاهت نیست در جانم، اگر زنده میمانم برای...
آدمها هر سال ، بیشتر بدهکار دل شان میشوند ؛ جاهائی که نرفته اند لبخندهائی که نزده اند وَ مهمتر از هر چیز قدمهائی که در پائیز نزده اند ..
