سحرگه که: همه، در خوابِ نازند، پدر، فکرِ نیازِ بچّه ها هست؛ اذانِ صبح، بعداز یک نیایش، مهیّای سفر، از دل سَرا هست... شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)
چین و چروک ارثی است ؛ منتها از بچه‌ها به پدر و مادر می‌رسد !
دفترم را بر می دارم و شعر هایم را نگاه میکنم صدای بچه ها می آید
بچه هاتون رو از خدا نترسونید ادم‌ها اگر از چیزی بترسند نمیتونند اون رو دوست داشته باشند … اونا رو از دوری خدا بترسونید نه خود خدا...
مدرسه ها بازشد، مدرسه هایی که در گرمای تابستان خسته و خواب آلود، زیر نور خورشید دراز کشیده بودند؛ مدرسه هایی که سه ماه در انتظاربودند؛ مدرسه هایی که حالا با لبخندهایی درخشان چشم به آمدن بچه ها دوخته اند
