بیوشاعرانه

اگر چه منتظر زخم واپسین بودم
نماند بر سر عهدی که بست، قاتل من
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۱/۱۰

دلِ من دوست دارد ریش باشد
شبیه موج،پُرتشویش باشد

تو بی رحمانه زیبا هستی،ای ماه!
چگونه چشم من درویش باشد؟!
رضاحدادیان

ای صدای سبز!
هرچند در گذرم
اما از روشنایی کلمه عبور نمی کنم.
مریم گمار

حالا به هر سمت  بدوم
روشنی ترانه ات تمام نمی شود در من!
مریم گمار

تا شکل دیگر بگیرد اقامه باد
و برسد به شریان دقیقه ها
که بر اعصاب زمان کشیده می شود
تا سر بروم از شب های نابالغ
 که به تقدس  نشانده ای
 شیارهای ملایم روز را
 مریم گمار

باید بَدَل  شوم به قناری دراین جهان
وقتی پُراست حنجره ام از صدای تو
رضا حدادیان

تُویی که زندگیَت  مثل قهوه ی قَجریست !
دوباره شهد و شکر اتفاق می افتد

رضا حدادیان