شعرناب

اگر آرمان و ایمانت ،.....

و یا اَذهانِ اَدیانت ،.....

به مستی چون خزان گردد.....

بِچرخان بازی ات را تا ،....

بهارت جاودان گردد .....

حسن سهرابی

.
گفتم دلم عشق تو را هر شب تمنا میکند
خندیدی و بی اعتنا گفتی که بیجا میکند
گفتم که امشب چشم تو خون بر دل ما کرده است
گفتی که از این بدترش را صبحِ فردا میکند
گفتم چرا چشمت کشیده خط قرمز دور من
گفتی که دارد با...

گویند

پشتِ اَبری تا اَبد پنهان نمانَد،هیچ ماه

ماه من عمرم به پایان شد،چرا گمگشته ای در پشت ابر.................

حسن سهرابی

من برای رویش یک شاخه لبخند بر لبت

صد تبر بستم به پای کهنه تاک قلب خویش......................حسن سهرابی

سلام بر ذهنی

که در آن اندیشه ی نشر آدمیت جاری ست


آریا ابراهیمی

و من

هر روز الفبای گیسوی

تو را می خوانم...

تو نباشی
همه جا تنهایم

عروس آینه مانند بیست  سالگی ام
دوباره  هدیه به من چهره ی جوان بدهد
رضا حدادیان

باید بایستم
به تکاندن شانه هات
تا به شکلی منحنی غبار از تن در آوری
وعبور کشیده لبخندم
به بهترین حالت
در اعماقت معنا شود
مریم گمار

کسی که آینه دار سپیده بود،چقدر-
-از آفتاب ،گریزان شده ست بعد از تو
رضا حدادیان

تاب می خورم بر سکوت اندیشه
که از عصیان سطرها
بر لایه ها ی پاییز زرد می شود
 
ای اشتیاق پریدن، در ژرف ترین گذر گاه.
برم گردان!
به بند ناف بریده
به تعادل آفتاب
به لبخندی تازه
تا شکل دیگر بگیرد اقامه باد
و برسد به شریان دقیقه ها...

حالا به هر سمت  بدوم
روشنی ترانه ات تمام نمی شود در من!
مریم گمار

باید برگردم
به لهجه ی پست مدرن شکفتن!
تا فاصله را بردارم از چشمه های روان
و بچکم بر گلوی مشبکِ زمین
که زیبایی اش را از تو می گیرد
 مریم گمار

یاشاخه شاخه جنگلِ آتش شوم ویا
آشفته مثل دود شوم در فضای تو
رضا حدادیان